समाजलाई अघि बढाउन परम्परा र आधुनिकताको सही संयोजन आवश्यक छ । परम्पराले हाम्रो पहिचान र संस्कृति जोगाउने काम गर्छ भने आधुनिकताले हाम्रो सोचलाई प्रगतिशील र समयसापेक्ष बनाउँछ । यी दुई पक्षलाई एकअर्काको प्रतिस्पर्धी होइन परिपूरकको रूपमा लिने हो भने समाजको समृद्धि र स्थायित्व सुनिश्चित गर्न सकिन्छ ।
परम्पराले हाम्रो ऐतिहासिक, सांस्कृतिक, र धार्मिक जरा मजबुत राख्दछ । परम्परागत चाडपर्व, भाषा, कला, र भेषभूषाले हाम्रो सांस्कृतिक पहिचान जोगाउँछ । परम्पराले समुदायलाई जोड्ने र सह–अस्तित्वको भावना बढाउने माध्यम प्रदान गर्छ । परम्परागत संस्कार र चलनहरूले मानिसलाई नैतिक, अनुशासित, र दायित्वबोधयुक्त बनाउँछ ।
आधुनिकताले विज्ञान, प्रविधि, र प्रगतिशील सोचमार्फत समाजलाई नयाँ उचाइमा पुर्याउँछ । आधुनिक शिक्षाले मानिसलाई आत्मनिर्भर र नवप्रवर्तनशील बनाउँछ ।आधुनिकता समाजलाई द्रुत रूपमा बदलिँदो समयसँग समायोजन गर्न सक्षम बनाउँछ । आधुनिक सोचले लैङ्गिक समानता, मानव अधिकार, र सामाजिक न्यायलाई प्राथमिकता दिन्छ ।
परम्परा र आधुनिकताको द्वन्द्व
परम्परा र आधुनिकताबीच कहिलेकाहीँ द्वन्द्व उत्पन्न हुन्छ । परम्परागत मूल्यहरूलाई अक्षरशः पालना गर्न खोज्दा समाज प्रगतिबाट पछि पर्न सक्छ भने आधुनिकताको अन्धाधुन्ध अनुकरणले हाम्रो मौलिकता हराउने जोखिम हुन्छ । उदाहरणका लागि परम्परागत चाडपर्वमा आधुनिक प्रविधिको प्रयोगले यसको मौलिक पक्षलाई प्रभावित गर्न सक्छ । युवा पुस्ताले आधुनिक जीवनशैली अंगाल्दा पुराना संस्कारप्रति रुचि घट्न सक्छ ।
सह–अस्तित्वको उपाय
परम्परागत चाडपर्व, भाषा, र संस्कारलाई जोगाउन स्थानीय समुदाय, विद्यालय, र सरकारले पहल गर्नुपर्छ । परम्परालाई आधुनिक माध्यममा प्रस्तुत गरेर युवापुस्तामा रुचि बढाउन सकिन्छ । उदाहरणका लागि, डिजिटल प्लेटफर्ममा परम्परागत कला र संस्कृति प्रचार गर्न सकिन्छ । परम्परालाई समयसापेक्ष बनाउन आवश्यक परिवर्तन गर्नुपर्छ । परम्परागत चाडपर्वमा वातावरणमैत्री सामग्रीको प्रयोग, लैङ्गिक समानतालाई प्राथमिकता, र व्यावहारिक सुधार यसका उदाहरण हुन् । युवालाई परम्पराको महत्त्व र आधुनिकताको फाइदाबारे शिक्षित गर्नुपर्छ । शिक्षाले दुवै पक्षको मूल्य बुझ््न र सम्मान गर्न सघाउँछ । समाजका अगुवाहरूले परम्परा र आधुनिकताको सन्तुलनकारी दृष्टिकोण राखेर मार्गनिर्देशन गर्नुपर्छ ।
परम्परा र आधुनिकताबीच सह–अस्तित्वको भावना विकास गर्नु आजको आवश्यकता हो । परम्परालाई आधुनिकतासँग समायोजन गर्दै अगाडि बढ्ने हो भने समाजले आफ्नो ऐतिहासीकता जोगाएर नै प्रगतिशील भविष्य निर्माण गर्न सक्छ । यो सह–अस्तित्वले हाम्रो पहिचानलाई जीवन्त राख्दै समयको माग पूरा गर्ने मार्ग प्रशस्त गर्छ ।
